Od wczesnych początków motoryzacji ludzie chcieli ze sobą rywalizować o to, kto ma szybszy samochód i kto szybciej przekroczy linie mety. Chęć rywalizacji od zawsze płynęła ludziom we krwi, więc wiadome było, że prędzej czy później ludzie będą chcieli sprawdzić osiągi swoich samochodów w formie wyścigu. Takie wyścigi uliczne później, bo w latach 60. XX wieku, przerodziły się w drag racing. Pewnie nikogo nie zdziwi fakt, że drag racing powstał za wielką wodą, konkretnie w Stanach Zjednoczonych. Amerykanie po wojnie mogli skupić się nie na odbudowie kraju po wonie, lecz na rozwijaniu gospodarki, w tym motoryzacji, co zresztą chętnie czynili.
Ogólne zasady i klasy w drag racingu
Można by pomyśleć, że drag racing to bardzo prosta konkurencja, jednak wcale nie jest tak kolorowo. Pomimo tego, że jazda tylko na wprost nie wydaje się czymś bardzo skomplikowanym, to jednak prędkości dochodzące do 500 km/h, przyśpieszenie na poziomie 200 km/h w sekundę i przeciążenie podczas startu wynoszące 5G wcale nie ułatwiają kierowcy zadania i wymagają od niego niewyobrażalnej precyzji i opanowania. Zawody drag racingowe w Ameryce organizowane są przez profesjonalną ligę National Hot Rod Association. Podczas tych zawodów podobnie jak w innych dziedzinach motorsportu obowiązują pewne klasy:
- Pro Stock Motorcycle – jak sama nazwa mówi, ta klasa jest przeznaczona tylko i wyłącznie dla motocyklów. Pojazdy startujące w tej klasie to tak naprawdę zbudowane na potrzebę startu w zawodach drag racingu jednoślady, tylko z wierzchu przypominające produkcyjne motocykle. Wyniki w tej klasie na dystansie 1000 stóp to około 7 sekund z prędkościami oscylującymi w okolicach 300 km/h.
-Pro Stock – następna klasa to już pojazdy czterokołowe. Pojazdy tej klasy to mocno zmodyfikowane pojazdy wyścigowe, mające jednak coś wspólnego z autami seryjnymi niż tylko wygląd. Czasy w tej klasie to mniej niż 7 sekund na mecie i prędkości ponad 350 km/h. - Pro Stock – następna klasa to już pojazdy czterokołowe. Pojazdy tej klasy to mocno zmodyfikowane pojazdy wyścigowe, mające jednak coś wspólnego z autami seryjnymi niż tylko wygląd. Czasy w tej klasie to mniej niż 7 sekund na mecie i prędkości ponad 350 km/h.
- Funny Cars – tutaj przechodzimy do poważnej rozmowy. W tym przypadku nie ma już mowy o żadnych kompromisach – są to pojazdy zbudowane indywidualnie, tylko i wyłącznie na potrzeby tej klasy niemające już nic wspólnego z nawet z samochodami wyścigowymi, tylko ich poszycie zewnętrzne wykonane z laminatu przypomina produkcyjny samochód. Czas przejazdu wynosi nawet 4 sekundy, a prędkość mocno zbliża się do granicy 500 km/h. Swoją drogą tylko amerykanie byli w stanie nazwać jedną z najwyższych klas, jakie oferuje drag racing, mianem „śmiesznych samochodzików".
- - Top Fuel – mówimy tutaj o królowej wśród klas w wyścigach dragsterów. Jest to zdecydowanie najszybsza klasa, a osiągi tych bolidów naprawdę wbijają w fotel. Po zapaleniu się zielonego światła i przejechaniu 30 metrów w czasie jednej sekundy licznik wskazuje 200 km/h! P o mniej niż 4 sekundach i tysiącu stóp meldujemy się na mecie z prędkością przekraczającą 500 km/h!
Silnika, jaki wykosztuje drag racing
Aby dragster mógł osiągać takie wyniki, oczywiście potrzebuje ogromnej mocy. Rzeczywiście, moc silnika rzędu 10 000 koni mechanicznych można nazwać ogromną. Pewnie teraz się zastanawiacie, jaki silnik oferuję taką moc i jak wielki on jest – nic bardziej mylnego. Rodzaj silnika jest odgórnie narzucony przez ligę drag racingu i mówi ona o silniku HEMI V8, czyli bardzo dobrze znanej amerykańskiej jednostki. Oczywiście silnik nie jest seryjny. HEMI został rozwiercony do 8,2 litra pojemności, doładowany jest potężnym kompresorem generującym 4 bary ciśnienia doładowania, ciekawostką jest fakt, że kompresor do swojej poprawnej pracy zabiera z silnika aż 700 koni mechanicznych, napędzany jest nitrometanem dodatkowo wzbogaconym metanolem. Normalnie kosmos! Zastosowanie takiego rodzaju paliwa to same zalety w przypadku tak wyczynowego silnika. Jego wydajność w porównaniu do benzyny jest kosmiczna. Aby łatwiej było zrozumieć tę różnicę, z pomocą przyjdą nam twarde dane. Do spalenia 1 kg benzyny potrzebujemy 14,7 kg powietrza, a do spalenia 1 kg nitrometanu potrzebne jest tylko 1,7 kg powietrza! Co więcej, tak zbudowany silnik bez żadnych kompromisów wytrzymuje tylko jeden przejazd i przed następnym musi przejść całkowity remont.
